Dat is wat wij doen als inwoners van het Van Gogh Nationaal Park. Een park dat zich over 120.000 hectare uitstrekt, tussen het stroomgebied van rivier de Mark en de Dommel in. Een gebied waarin wij wonen, werken, liefhebben en recreëeren en waarvan 30.000 hectare uit natuur bestaat.
Natuur die voor ons vaak zo vanzelfsprekend is. Natuur waar we onszelf meer dan eens doorheen haasten om op tijd op onze afspraken te zijn, om geld te verdienen, voor straks, voor onze oude dag of om uit te geven in onze vaak schaarse vrije tijd tussen alle sociale verplichtingen en sportschoolbezoeken in.
De natuur die zo dichtbij, maar tegelijkertijd zo ver weg is.
Zonder het te beseffen leven wij in het landschap en daarmee in het decor dat een inspiratiebron was voor één van ‘s Werelds meest bewonderde en geliefde kunstschilders; Vincent van Gogh.
Het pure leven, het echte, het rauwe. Handen en poten in de klei, zwaar werk in weer en in wind. Heidelandschappen ontstaan uit verschraling door turfwinning. Weidse uitzichten in het Westbrabantse land, waar hij geboren werd en opgroeide. Knotwilgen langs de watertjes en langs de wegen die hij bewandelde tussen Etten-Leur en Zevenbergen. De karakterestieke boerderijen rondom Nuenen en de zo bekende populierenlanen.
Hoe dichter je bij de natuur bent, hoe dichter bij God.
‘WIJ zijn de aardappeleters’ zo opperde Jan, één van mijn medecursisten tijdens deze cursusmiddag in de Opwettense Watermolen te Nuenen.
Gastheren i.o. (In opleiding) van ‘Van Gogh Nationaal Park’ , dat zijn wij en daarvoor zaten wij vandaag IN het schilderij. De watermolen immers, werd lang geleden door Vincent vastgelegd op doek en vandaag zaten wij er letterlijk middenin. Een schilderij als klaslokaal!
O.l.v. Natuurgids Frans leerden we tijdens een wandeling kijken en leerden we bovendien ook ZIEN.
We leerden dat Lei-Lindes vroeger als bliksemafLEIders dienst deden, maar ook dat Vincents schilderijen niet altijd behebt waren met het juiste perspectief en dat hij niet altijd ‘binnen de lijntjes’ bleef.
Hij wilde iets vertellen met zijn werk; namelijk dat niet alles perfect is of hoeft te zijn.
En als je iets wilt vertellen dan is dat vanuit jouw eigen waarheid, legt cursusleidster Marion uit; interpreteert immers de dingen op zijn of haar eigen manier; ieder vanuit zijn eigen waarheid.
Vincent is denk ik niet per se zo onmetelijk populair in de wereld vanwege zijn schilderijen, maar waarschijnlijk temeer vanwege zijn persoon en zijn worstelingen.
Al weer wat jaren terug ben ik mezelf gaan verdiepen in zijn persoon en bedacht me dat hij in zijn tijd niet gehoord werd. Als hij in deze tijd had geleefd, hadden zijn gedachten waarschijnlijk meer draagvlak gekend en was hij misschien helemaal niet voor gek versleten.. Hoe frustrerend moet het zijn geweest als je ergens van overtuigd bent en de grote massa begrijpt je niet..
Ik denk dat veel mensen zich aan hem kunnen spiegelen en dat daar zijn werkelijke populariteit jn schuilt.
Niets is moeilijker dan dicht bij jezelf blijven en misschien moet je daarvoor inderdaad wel dicht bij de natuur blijven, zodat je meer bewust bent van het pure, van het eenvoudige… Wat heb je nu echt nodig en wat niet..
Misschien heb ik het mis, maar het is mijn waarheid en voor mij is die goed, dit is hoe ik het interpreteer..
Zo zitten we dan met 13 personages in het schilderij dat de Cursus ‘Gastheer Van Gogh NP’ moet voorstellen. Divers pluimage, van accommodatieverschaffers tot een GGZ instelling, van een kunstenares tot vertegenwoordigster van een natuurbegraafplaats. Van natuurgids Jan tot ambassadeur van de Populierenvereniging, die me tijdens de wandeling vertelde over de liefde die hem onlangs totaal onverwachts ten deel was gevallen op zijn 69e!
De natuur geeft rust, ontspanning en wandelen kan zomaar een mooi gesprek opleveren…
Voldaan en vervuld met nieuwe inspiratie na een heerlijke middag, stuur ik mijn autootje de snelweg op richting huis. Ter hoogte van Vught kijk ik met een glimlach uit over de Bossche Broek nadat ik Kasteel Maurick en Fort Herlaer rechts achter me heb gelaten.
Terwijl de zon boven de Moerputten langzaam ondergaat en Den Bosch in mijn achteruitkijkspiegel kleiner wordt, realiseer ik me dat ik al veel geleerd heb van de cursussen van Ido, van wie ik inmiddels fan geworden ben.
Aan alle mensen, aardappeleters of uit de gebieden daarbuiten, uit binnen-& buitenland ; komt dit zien!
De lente staat voor de deur dus pak je fiets, wandelschoenen en vergrootglas en verdwaal in dit prachtige park, waar de natuur dichtbij is en de stad nooit ver!
